ฝนสีขาว (Shiroi ame). แปลโดย ปัญจารีย์ จารีธนารักษ์. กรุงเทพฯ : Jbook, 2551. 176 หน้า. ราคา 160 บาท.
ฉากเรื่องนี้อยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่บนเขาในกรุงโตเกียว มีตัวละครค่อนข้างมาก แต่ที่เป็นตัวหลัก ๆ ที่จะให้ดำเนินเรื่องมีอยู่ 5 ตัวหลัก ซึ่งตอนเริ่มเรื่องได้ปูพื้นตัวละคร 5 คน นี้ว่ามีที่มาอย่างไร ตัวละครเหล่านั้นได้มารวมกันในหมู่บ้านนี้ ตอนที่ฝนตก และฝนนั้นก็เป็นฝนสีขาว ซึ่งทุกคนที่เปียกฝนจะลุกขึ้นมาฆ่าคน ทำร้ายคน ตัวละครที่สำคัญ คือ
1. อิมะอิ หนุ่มนักศึกษาที่หลวมตัวมาเข้าชมรมปีนเขาเพราะชอบสาวอยู่คนหนึ่งที่ไม่ไยดีเขาเลยสักนิด เขาหายไประหว่างทางปีนขึ้นเขาหลังเดินรั้งท้ายตามหลังสาวคนนั้น เมื่อหกล้มสาวได้หันมาหัวเราะเยาะ แล้วเดินจากไป หลังถูกฝนสีขาว กลับไปที่ค่ายด้วยลักษณะที่เหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และมุ่งไปสังหารเด็กสาวคนนั้น (และผู้ชายรุ่นพี่อีกคน) อย่างไม่ปรานี
2. โฮโซคาวา ชายหนุ่มผู้แต่งงานกับหญิงสาวเจ้าชู้ และครอบครัวของภรรยาเห็นค่าของเขาก็แต่เงิน วันหนึ่งเขากลับมาพบว่าภรรยามีชู้ขณะที่พ่อแม่ภรรยาก็สนับสนุนลูกสาวตัวเอง ความสิ้นหวังของเขาระเบิดขึ้นหลังฝนตก โดยไล่สังหารล้างครอบครัวภรรยา
3. โยชิเอะ หญิงสาวที่ถูกแม่สามีโขกสับ ขณะที่สามีก็เห็นว่าเธอไม่ต่างอะไรกับของเล่น เธอกำลังขับรถไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง และน้ำมันหมดพอดี จึงต้องออกจากรถมาหาน้ำมัน ขณะนั้นฝนสีขาวตกลงมา และเธอถูกคนขับรถบรรทุกเฉี่ยวล้ม คนขับรถที่คิดว่าเธอตายแล้วจึงนำเธอไปฝังไว้ แต่ก็กลับถูกโยชิเอะตีด้วยพลั่วจนตายเสียก่อน หลังจากนั้น โยชิเอะก็กลับไปฆ่าสามี และแม่สามี
4. มิซาโกะ เด็กหญิงที่อยู่กับน้องชายและพ่อที่ติดเหล้า ชอบทุบตีเธอเป็นประจำ ครั้นฝนสีขาวตกลงมาเธอจึงสังหารพ่อของตัวเอง เผาร้านเหล้าที่เธอไปซื้อประจำ และในที่สุดก็พบกับแม่ที่กลับมาหา
5. โอสึ นักศึกษาหนุ่ม ที่มีปมด้อยเรื่องผู้หญิง จึงกระหายอยากมีเซ็กซ์และข่มขืนแม่ของเด็กหญิงมิซาโกะ
เมื่ออ่านเรื่องนี้จะพบว่าตัวละครเหล่านี้มีจุดร่วมกันอยู่อย่างหนึ่ง คือถูกทำร้ายทางจิตใจ หรือเก็บกดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ด้วยกรอบทางสังคม หรือด้วยกรอบศีลธรรมความผิดชอบชั่วดี เมื่อถูก'ฝนสีขาว' จึงทำให้สิ่งที่ซ่อนไว้ได้เปิดเผยออกมา
ความจริงเรื่องนี้ค่อนข้างคล้ายกับเรื่องนาฬิกา เวลาปาฎิหาริย์ ของนักเขียนคนเดียวกัน คือไม่มีที่มาที่ไป แต่จริง ๆ ผู้เขียนคงต้องการแค่เสนอเรื่องของคนที่ถูกเอาเปรียบว่าเมื่อเวลาที่สามารถแสดงอะไร ๆ ได้ตามต้องการนั้น คงมีความคิดที่จะจัดการหรือแก้แค้นคนที่เอาเปรียบให้ตาย ๆ ไปเป็นการให้เห็นความมืดในจิตใจของคนเท่านั้น คนที่อ่านก็คงไม่ต้องการจะให้อธิบายว่าทำไมฝนจึงตกมาเป็นสีขาว และมันคืออะไร
1. อิมะอิ หนุ่มนักศึกษาที่หลวมตัวมาเข้าชมรมปีนเขาเพราะชอบสาวอยู่คนหนึ่งที่ไม่ไยดีเขาเลยสักนิด เขาหายไประหว่างทางปีนขึ้นเขาหลังเดินรั้งท้ายตามหลังสาวคนนั้น เมื่อหกล้มสาวได้หันมาหัวเราะเยาะ แล้วเดินจากไป หลังถูกฝนสีขาว กลับไปที่ค่ายด้วยลักษณะที่เหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และมุ่งไปสังหารเด็กสาวคนนั้น (และผู้ชายรุ่นพี่อีกคน) อย่างไม่ปรานี
2. โฮโซคาวา ชายหนุ่มผู้แต่งงานกับหญิงสาวเจ้าชู้ และครอบครัวของภรรยาเห็นค่าของเขาก็แต่เงิน วันหนึ่งเขากลับมาพบว่าภรรยามีชู้ขณะที่พ่อแม่ภรรยาก็สนับสนุนลูกสาวตัวเอง ความสิ้นหวังของเขาระเบิดขึ้นหลังฝนตก โดยไล่สังหารล้างครอบครัวภรรยา
3. โยชิเอะ หญิงสาวที่ถูกแม่สามีโขกสับ ขณะที่สามีก็เห็นว่าเธอไม่ต่างอะไรกับของเล่น เธอกำลังขับรถไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง และน้ำมันหมดพอดี จึงต้องออกจากรถมาหาน้ำมัน ขณะนั้นฝนสีขาวตกลงมา และเธอถูกคนขับรถบรรทุกเฉี่ยวล้ม คนขับรถที่คิดว่าเธอตายแล้วจึงนำเธอไปฝังไว้ แต่ก็กลับถูกโยชิเอะตีด้วยพลั่วจนตายเสียก่อน หลังจากนั้น โยชิเอะก็กลับไปฆ่าสามี และแม่สามี
4. มิซาโกะ เด็กหญิงที่อยู่กับน้องชายและพ่อที่ติดเหล้า ชอบทุบตีเธอเป็นประจำ ครั้นฝนสีขาวตกลงมาเธอจึงสังหารพ่อของตัวเอง เผาร้านเหล้าที่เธอไปซื้อประจำ และในที่สุดก็พบกับแม่ที่กลับมาหา
5. โอสึ นักศึกษาหนุ่ม ที่มีปมด้อยเรื่องผู้หญิง จึงกระหายอยากมีเซ็กซ์และข่มขืนแม่ของเด็กหญิงมิซาโกะ
เมื่ออ่านเรื่องนี้จะพบว่าตัวละครเหล่านี้มีจุดร่วมกันอยู่อย่างหนึ่ง คือถูกทำร้ายทางจิตใจ หรือเก็บกดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ด้วยกรอบทางสังคม หรือด้วยกรอบศีลธรรมความผิดชอบชั่วดี เมื่อถูก'ฝนสีขาว' จึงทำให้สิ่งที่ซ่อนไว้ได้เปิดเผยออกมา
ความจริงเรื่องนี้ค่อนข้างคล้ายกับเรื่องนาฬิกา เวลาปาฎิหาริย์ ของนักเขียนคนเดียวกัน คือไม่มีที่มาที่ไป แต่จริง ๆ ผู้เขียนคงต้องการแค่เสนอเรื่องของคนที่ถูกเอาเปรียบว่าเมื่อเวลาที่สามารถแสดงอะไร ๆ ได้ตามต้องการนั้น คงมีความคิดที่จะจัดการหรือแก้แค้นคนที่เอาเปรียบให้ตาย ๆ ไปเป็นการให้เห็นความมืดในจิตใจของคนเท่านั้น คนที่อ่านก็คงไม่ต้องการจะให้อธิบายว่าทำไมฝนจึงตกมาเป็นสีขาว และมันคืออะไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น