วันจันทร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2555

ตำรวจหน่วยสืบวิญญาณ เล่ม 4


อามาโนะ, โชโกะ. ตำรวจหน่วยสืบวิญญาณ. ตอนที่ 4, เหตุเกิดเมื่อผู้ชายอยากสวย. แปลโดย หนึ่งฤทัย ปราดเปรียว. กรุงเทพฯ : JBook, 2554. 197 หน้า. 170 บาท.

ในตอนนี้มีเรื่องสั้น 3 เรื่อง

เรื่องแรก  ผู้ชายราศีมีน
      คราวนี้คาชิวากิ ต้องปวดหัว(ใจ)กับวิญญาณเด็กอีกแล้ว เมื่อเด็กน้อยถูกพ่อเลี้ยงฆ่าทิ้งทะเล ก่อนจะพาตัวแม่หายไปด้วยกัน ดีว่าหัวหน้าวาตาเบะซึ่งรู้จักพ่อแท้ ๆ ของแก พร้อมด้วยซากุระอิซึ่งมีความสามารถในการดูรูปถ่ายแล้วรู้ว่าคนในรูปตายหรือยัง มาช่วยอย่างเต็มที่ ทำให้ทีมตำรวจหน่วยพิเศษนี้ออกตามหาคน 2 นี้ ยังเต็มที่ เพราะซากุระอิเห็นรูปถ่ายแม่เด็กแล้วบอกว่า พลังชีวิตเหลือน้อยเต็มที แต่แล้วกลับค้นพบเงื่อนงำเชื่อมโยงกับอีกคดีหนึ่งอย่างบังเอิญ คดีนั้นผู้ตายถูกฆ่ามาแล้ว 5 ปี โดยศพถูกหั่นเป็น 2 ส่วน แต่ละส่วนนำไปฝังไว้คนละที่ เมื่อพบความจริงว่าฆาตกรคือคน ๆ เดียวกับพ่อเลี้ยงที่ฆ่าเด็กทิ้งนั่นเอง เนื่องจากความเครียดจากการสอบไม่ผ่านการเป็นทนายหรืออัยการมาเป็นเวลา 10 กว่าปี

เรื่องที่ 2  เหตุเกิดเมื่อผู้ชายอยากสวย
      เกิดเหตุฆาตกรรมกลางสถานเสริมความงาม โดยมีผู้ต้องสงสัยเป็นคาโอรุ ตำรวจรักสวยรักงาม หนึ่งในทีมชุดสืบสวนพิเศษ ทำให้สมาชิกชุดสืบสวนพิเศษทั้งหมดยกทีมไปช่วย ทว่าคดีนี้ค่อนข้างยาก เพราะผู้ตายไม่เห็นหน้าคนร้าย ซ้ำเมื่อสืบสวนไปพบมามีคนไม่ชอบหลายคน เนื่องจากตอนมีชีวิตอยู่มักขายของให้ลูกค้าอย่างบ้าคลั่ง เลยไม่สนใจว่าลูกค้าจะเป็นหนี้สินมากแค่ไหน แต่แล้วเมื่อสืบไป กลับไม่พบมูลเหตุจูงใจที่หนักแน่น ในคดีนี้มียูกะผีสาวที่มาติดตามคาชิวากิเป็นผู้ช่วยสำคัญ ที่พบปมเงื่อนสำคัญ ทำให้รู้ว่า คนที่จะฆ่าผู้ตายนั้นคือคนที่มารักผู้ตาย แต่ผู้ตายไม่สนใจ นอกจากนี้ผู้ตายกำลังจะย้ายไปอยู่กับร้านเสริมความงามอีกที่ และไม่ยอมพาเขาไปด้วย ทำให้คิดว่า เมื่อไม่ได้มีสิทธิ์อยู่ใกล้ต่อไป ก็ไม่ควรมีชีวิตอยู่

เรื่องที่ 3 ผู้ชายกลัวเมียโกหกที่ไหน
       ชิมิซุพาคาชิวากิมาพบตำรวจอีกท้องที่หนึ่ง ซึ่งกำลังสงสัยว่าสามีฆ่าภรรยา ซึ่งเป็นแม่บ้านธรรมดาด้วยการผลักตกจากระเบียง เพื่อหวังเงินประกันชีวิตก้อนโต แต่สามีมีการอ้างที่อยู่อย่างชัดเจน และเมื่อเขาสอบปากคำวิญญาณกลับบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ แต่คาชิวากิรู้สึกว่าผู้ตายมีพิรุธ อาจโกหกเพื่อให้สามีได้เงินประกันก้อนโต ขณะที่วิญญาณรู้ว่าสามีมีเมียน้อย ก็ไม่ถือโกรธ ทำให้การสืบสวนค่อนข้างยุ่งยาก และเมื่อกลับไปหาสามีผู้ตาย ก็สารภาพเองว่าฆ่าภรรยาของตนเองเนื่องจากกลัวภรรยารู้ว่ามีเมียน้อยโดยการโทรศัพท์มาและให้ชะโงกหน้าออกมาที่ระเบียง ทำให้ตกลงมาตาย แต่เมื่อตามเมียน้อยพบก็ยิ่งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าภรรยาหลวงได้ เพราะตัวเล็กกว่ามาก ตำรวจท้องที่สงสัยว่าทั้งสามีและภรรยาร่วมมือกัน แต่ยังมองไม่เห็นร่องรอย และงานนี้ก็มียูกะมาช่วยอีกแล้วจึงได้หลักฐานชิ้นสำคัญคือกุญแจห้องของผู้ตาย เมื่อสอบปากคำพบว่าเมียน้อยอิจฉาเมียหลวง ที่มีความสุขอย่างธรรมดา เพราะตัวเธอเองไม่เคยได้พบ แต่งงานกับผู้ชายรูปหล่อแต่ชอบทำร้ายร่างกายเธอ และให้เธอดูแลแม่ของเขาที่เจ็บป่วย เมื่อหย่ากับสามีแล้วก็ต้องอยู่ตัวคนเดียว เหนื่อยสายตัวแทบขาด เมื่อพบผู้ชายมีอายุ เรียบง่าย และมีครอบครัวแสนธรรมดา คอยตามดูความเป็นไปของครอบครัวนี้ ก็อยากจะมีบ้าง ทำให้ยิ่งอยากจะอยู่กับผู้ชายแบบนี้ และเร่งให้สามีผู้ตายหย่ากับภรรยาโดยเร็ว แต่แล้วทีมสอบสวนก็พบว่าเมียน้อยเป็นผู้กระทำการฆาตกรรมเอง โดยฟังจากสามีผู้ตายว่าจะฆ่าภรรยาอย่างไร และเธอก็ทำต่อจากนั้นด้วยการผลักบันไดที่ผู้ตายปีนอยู่ออกไปอีกนิด ทำให้เสียหลักตกระเบียงลงไปได้ ซึ่งทั้งหมดสามีไม่รู้เลย

      ทั้ง 3 เรื่องมีเนื้อหาไม่สลับซับซ้อนมาก แต่มีความเด่นตรงที่ให้สมาชิกในหน่วยสืบสวนพิเศษได้ออกมามีบทบาทบ้าง โดยเฉพาะตอนเหตุเกิดเมื่อผู้ชายอยากสวย ได้ออกมาครบ และทำให้ผู้อ่านได้เห็นลักษณะนิสัย แปลก ๆ ของแต่ละคน ยังคงอ่านได้สนุก มีอารมณ์ขันอยู่ตลอด ขณะเดียวกันก็เสนอเรื่องราวของผู้ที่ถูกฆาตกรรมในแง่มุมที่น่ารัก ไม่รันทด โวยวาย แต่มีความเข้าใจ ยอมรับ เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่ให้กับผู้อ่านได้เป็นอย่างดี

คินตะอิจิ ตอนที่ 22 ลูกศรพิษ

โยโคมิโซะ, เซชิ. คินดะอิจิยอดนักสืบ. ตอนที่ 22, ลูกศรพิษ. บุษบา บรรจงมณี, แปล. กรุงเทพฯ : JBook, 2554. 172 หน้า. 160 บาท.

     ในเล่มนี้มี 2 เรื่องคือ ลูกศรพิษ และ ปีกพระกาฬ
ลูกศรพิษ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับบุคคลที่อาศัยอยู่ในย่านพักอาศัยหรูหราเงียบสงบ แต่หลาย ๆ คนได้รับจดหมายขู่จากบุคคลลึกลับนาม ‘ลูกศรทองคำ' โดยเรียกร้องเงินเป็นค่าปิดปาก ถ้าไม่ให้จะแฉความลับอื้อฉาวของคน ๆ นั้นให้คนอื่นรู้ แต่เมื่อเหยื่อนำไปส่งมอบ จนแล้วจนรอดกลับไม่ปรากฏตัว คินดะอิจิจับพลัดจับผลูได้รู้เรื่อง เพราะไปรษณีย์ไปส่งจดหมายผิดให้บ้านคนรู้จัก ขณะคิดว่าคนร้ายคงแค่ต้องการยุแยงชาวบ้านให้แตกแยก กลับเกิดเหตุฆาตกรรมเศรษฐีนีหม้ายในคฤหาสน์ โดยมีลูกศรอาบเลือดปักบนรอยสักรูปไพ่กลางหลัง ท่ามกลางแขกที่มาร่วมงาน และมีคินดะอิจิอยู่ใกล้ ๆ แค่นั้น พอสืบสวนแล้วพบว่าฆาตกรมี 2 คน เป็นสามีภรรยา และเป็นเพื่อนบ้านของผู้ตายด้วย วางแผนส่งจดหมายขู่แบล็คเมล์เศรษฐีนีซึ่งมีความลับเกี่ยวกับรอยสักรูปไพ่ควีนโพแดงที่หลัง แต่ด้วยการวางแผนที่ซับซ้อนเพื่อให้ทั้ง 2 คนที่ร่วมมือกันมีหลักฐานอ้างที่อยู่ระหว่างเกิดฆาตกรรม แต่ด้วยการไม่รู้ชัดเจนเกี่ยวกับจำนวนของรูปควีนโพแดง จึงเกิดช่องโหว่ให้คินดะอิจิทราบแผนการ และเฉลยได้ในที่สุด
     เป็นตอนที่เขียนขึ้นช่วงหลังสงครามโลก สภาพสังคมยังมีความสับสน ขณะเดียวกันยังมีความเคร่งครัดในขนบธรรมเนียมอยู่ ซึ่งตอนนี้ได้เสนอเรื่องการเล่นเพื่อน หรือปัจจุบันเรียกว่า เลสเบี้ยน ยังไม่เป็นที่ยอมรับ ทำให้เห็นว่าผู้แต่งสามารถหยิบยกความเป็นไปในสังคมญี่ปุ่นช่วงขณะนั้น ๆ มาให้ผู้อ่านได้เห็นเป็นอย่างดี


ปีกพระกาฬ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับจดหมายลูกโช่ ที่เมื่อผู้รับจดหมายแล้ว ต้องส่งต่อออกไปอีกหลาย ๆ ฉบับ เพราะมีคำขู่ในจดหมายว่าจะเปิดเผยความลับในอดีตของคน ๆ นั้น ทำให้เกิดความอลหม่านในสังคมขณะนั้นอย่างมากมาย ซึ่งเมื่อคินดะอิจิสืบสวนกลับพบว่าจดหมายลูกโซ่เป็นเพียงจดหมายที่น้องสาวคนหนึ่งทำเพื่อแก้แค้นแทนพี่สาวซึ่งเป็นนักแสดงมีชื่อเสียง ด้วยความเข้าใจผิดว่า พี่สาวถูกเพื่อนนักแสดงกับแฟนร่วมกันฆ่า ถ้าจะเขียนจดหมายถึงโดยตรงเพื่อนนักแสดงจะรู้จักลายมือ จึงใช้วิธีแบบนี้เพื่อดูปฏิกิริยาเท่านั้น แต่ความจริงกลับปรากฎว่าพี่สาวของตนในช่วงที่ไม่มีชื่อเสียง มีลูกอยู่คนหนึ่ง แต่ต้องทิ้งให้คนอื่นเลี้ยง และเมื่อมีชื่อเสียงและเงินทองก็พยายามกลับมาอยู่ใกล้ ๆ ลูก จนถูกหมอที่คลอดขู่กรรโชกทรัพย์จนเกือบหมดเนื้อหมดตัว ทำให้พี่สาวต้องวางยาฆ่าหมอคนนั้น แต่แล้วแก้วที่มียาพิษกลับไปอยู่ในมือคนอื่น ทำให้เธอต้องยกแก้วเหล้าดื่มเอง เป็นการฆ่าตัวตาย แต่น้องสาวกลับไม่รู้เรื่อง และวางแผนฆ่าอีกครั้งในปีต่อมา โดยวางยาพิษในแก้วเหล้า 2 ใบ แต่เพื่อนนักแสดงกับแฟนไม่รู้ เห็นว่าแก้วที่น้องสาวยื่นให้มีเส้นผมลอยอยู่จึงสับเปลี่ยนให้คนอื่น ๆ แต่โชคดีแก้วเหล้ากลับไปอยู่ในมือหมอที่ขู่กรรโชกทรัพย์ ทำให้หมอตายพร้อมเพื่อนที่เป็นผู้จัดการพี่สาวที่คอยยุยงน้องสาวให้เข้าใจผิด
       ในเรื่องนี้ไม่มีอะไรมาก เป็นการจบแบบหักมุมในแง่คาดเดาคนร้ายไม่ได้ จนคินดะอิจิเฉลยออกมา ซึ่งเป็นงานถนัดของผู้แต่งอยู่แล้ว